środa, 24 lipca 2013

Life is a waterfall...

Boże, taki wstyd. Piszę tu po takim czasie. Chyba zapomniałam totalnie do czego potrzebny był mi ten blog. Ale postaram się wrócić, słowo.
Jest mi źle. Mega źle, strasznie źle, bardzo źle. Wszystko się wali. Na leb na szyję spada w dół. Totalna klapa na każdej płaszczyźnie. W 2 pieprzone dni. Dlaczeo? Dlaczego znowu ja? Najchętniej zwinęłabym się w kłębek pod kołdrą i nie wychodziła przez tydzień. Albo miesiąc. Obojęnie.
Potrzebuję sensu w życiu, prostej drogi, która mogę iść nawet w ciemności. A tymczasem moja jest pelna kamieni, latarkę szlag trafil. Ratujcie mnie wszelkioe stworzenie, bo ja nie mam ani siły, ani wiary.
Dajcie mi nadzieję i powodzenie a los się odwróci.
Proszę.
Amen.